لغت نامه دهخدا حیی. [ ح َ یی ی ] ( ع ص ) صاحب شرم. ( منتهی الارب ). شرمگین. باشرم. قال رسول اﷲ ( ص ) : ان اﷲ عزوجل یحب ان یری اثرنعمته علی عبده و یکره البؤس و التباؤس و یحب الحیی العلیم العفیف. ( تاریخ اصفهان ابونعیم ج 1 ص 78 ).
