لغت نامه دهخدا حق پذیر. [ ح َ پ َ ]( نف مرکب ) قبول کننده حق. پذیرنده حق : به یک ندم برهاند حق ار بود یکدم زبان و سینه حق گوی و حق پذیر مرا.سوزنی.
