لغت نامه دهخدا ( حفیظة ) حفیظة. [ ح َ ظَ ] ( ع اِ ) بازداشت از ناروا. || حمیت. || کینه و خشم. ( مهذب الاسماء ). خشم. ( منتهی الارب ). خشم و آزار. || طبیعت. ج ، حفائظ.
فرهنگ اسم ها اسم: حفیظه (دختر) (عربی) (تلفظ: hafize) (فارسی: حفيظه) (انگلیسی: hafize) معنی: نگهداری و بازداشت از ناروا، موکّل به چیزی، حافظ و محفوظ
