دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
حصر (۶ بار)
«حَصُور» از «حَصْر» به معنای «حبس» گرفته شده است، به معنای کسی که خود را از هوی و هوس، منع کرده است; این واژه، گاه به معنای کسی که خودداری از ازدواج می کند نیز آمده. این کلمه در قرآن از صفات «یحیی» شمرده شده و از این نظر امتیازی برای او بوده است که بیانگر نهایت عفت و پاکی است، و یا بر اثر شرائط خاص زندگی، مجبور به سفرهای متعدد برای تبلیغ آئین الهی بوده، و همچون عیسی مسیح(علیه السلام)ناچار به مجرد زیستن گردیده است. این تفسیر، نیز نزدیک به نظر می رسد که منظور از «حصور» در آیه فوق کسی است که شهوات و هوس های دنیا را ترک گفته و در واقع یک مرحله عالی از زهد بوده است.
