واژه‌ای با ریشه‌های کهن ترکی-مغولی است که در طول تاریخ، معانی چندگانه‌ای از جمله مبارک، خجسته، بزرگ و محتشم را در خود جای داده است. این کلمه فراتر از یک صفت ساده، به عنوان لقبی فاخر و شایسته برای شخصیت‌های برجسته و به ویژه ملکه‌ها و شهبانوها به کار می‌رفته است. کاربرد آن نشان‌دهنده احترام و تعظیم نسبت به مقام و جایگاه فردی است که این عنوان را با خود حمل می‌کرده است.
اهمیت این واژه در تمدن‌های ترکی-مغولی به حدی بوده که در نام‌گذاری افراد بلندپایه، به ویژه در میان بانوان درباری، مشاهده می‌شود. برای مثال، نام قتلغ ترکان خاتون که یکی از نمونه‌های برجسته در تاریخ است، به وضوح معنای عمیق این واژه را بازتاب می‌دهد. در این ترکیب، قتلغ به معنای مبارکه و خاتون به معنای ملکه یا بانوی بزرگ است که در کنار هم، لقبی چون ملکه مبارکه یا بانوی خجسته را تشکیل می‌دهند و عظمت و فرخندگی صاحب این نام را نشان می‌دهند.
