جای پرستش

لغت نامه دهخدا

جای پرستش. [ ی ِ پ َ رَ ت ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرستشگاه. معبد. محل عبادت و پرستش :
بیامد بجای پرستش بشب
بدادار دارنده بگشاد لب.فردوسی.سر هفته واگشت خسرو نوان
بجای پرستش نماندش توان.فردوسی.ز جای پرستش به آوردگاه
بشد برنهاد آن کیانی کلاه.