جای بستن

لغت نامه دهخدا

جای بستن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) ترتیب دادن مکان. ( ارمغان آصفی از بهار عجم ). جای دادن. جای معین کردن :
به تخت جم نمی گنجید ذات قهرمان حق
بعزت خانه عرش مجیدش جایگاه بستند.فغانی شیرازی ( از ارمغان آصفی ).