جار زدن. [ زَ دَ ] ( مص مرکب ) منادی کردن. درکویها و برزنها به آواز بلند امری را به اطلاع همگان رسانیدن. منادی دردادن. خبر کردن مردم را، لهذا بعضی از مردم فوج نادرشاه را جارچی میگفتند و کار ایشان همی بود که لشکر را از آنچه شاه میفرمود خبر میکردند و اغلب که لفظ ترکی است... ( آنندراج ) : بفرمود تا جارچی هر طرف زند جار لیکن به آواز دف بحکم نواخیزی شهریار بر آهنگ زد جارچی بردیار.ملاطغرا.آمد بهار و گل در گلزار می زند مرغ چمن برخصت می جار می زند.شانی تکلو.دلا ز سوز جگر اینقدر فغان از چیست که گفته بر بد همسایه جار باید زد.محسن تأثیر ( از آنندراج ).
فرهنگ معین
(زَ دَ ) (مص ل . ) خبری را با صدای بلند در کوچه و خیابان به اطلاع مردم رساندن .
فرهنگ فارسی
( مصدر ) به آواز بلند درکویها و برزنها امری را به اطلاع عموم رسانیدن ندا در دادن .
ویکی واژه
خبری را با صدای بلند در کوچه و خیابان به اطلاع مردم رساندن.
