تیر شهاب

لغت نامه دهخدا

تیر شهاب. [ رِ ش ِ / ش َ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) درخش هایی که به شب در آسمان از سویی به سویی شوند همچو تیر پران :
دوش چو سلطان چرخ تافت به مغرب عنان
گشت ز تیر شهاب روی هوا پرسنان.خاقانی.بود چو در درع ابر لمعه شمشیر برق
بر زره کهکشان آتش تیر شهاب.سیف اسفرنگ.رجوع به شهاب شود.

فرهنگ فارسی

درخش هایی که به شب در آسمان از سویی به سویی شوند همچو تیر پران

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:شهاب