لغت نامه دهخدا بیضه خوار. [ ب َ / ب ِ ض َ / ض ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) خورنده بیضه. که تخم خورد : بعنکبوت و کبوتر که پیش ترس شدندهمای بیضه دین را ز بیضه خوار غراب.خاقانی.
