بهشت وار

لغت نامه دهخدا

بهشت وار. [ ب ِ هَِ ] ( ص مرکب ) بهشت گونه. بهشت آسا :
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 129 ).اردیبهشت ماه بسر بر بیک صبوح
کاردیبهشت کرد جهان را بهشت وار.سوزنی.

فرهنگ فارسی

بهشت گونه . بهشت آسا
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ورق فال ورق استخاره کن استخاره کن فال آرزو فال آرزو فال تاروت فال تاروت