لغت نامه دهخدا بزرگ نسب. [ ب ُ زُ ن َ س َ ] ( ص مرکب ) طرماح. عصر. ( منتهی الارب ). بزرگ نژاد. بزرگ زاده. با نسب عالی : هوای صحبت آن ماهروی غالیه موی هوای خدمت آن خواجه بزرگ نسب.فرخی.
