بافرهی

لغت نامه دهخدا

بافرهی. [ ف َرْ رَ ] ( ص مرکب ) ( از: با + فرهی ). فرهمند. فره مند. باجلال. باعزت. نامدار. ( ناظم الاطباء ) :
دگر گفت کآمد بما آگهی
ز تو نامور مرد بافرهی.فردوسی.یکی ماه با او چو سرو سهی
خردمند بازیب و بافرهی.فردوسی.