معنی ابیان | لغت یاب

ابیان

لغت نامه دهخدا

ابیان. [ اِب ْ ب َ ] ( اِخ ) نام قریه ای نزدیک قبر یونس بن متی. ( مراصدالاطلاع ) ( معجم البلدان ).
ابیان. [ اَ ب َ ] ( ع ص ) مرد سرباززننده. کاره. || مردی که ناخوش دارد طعام را. || مردی که ناخوش دارد زن فرومایه را. ج ، اِبیان.
ابیان. [ اِب ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَبی و اَبَیان.
ابیان. [ اَب ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ بَیِّن ، بمعنی فصیح.