ارمیا

لغت نامه دهخدا

ارمیا. [ اَ / اِ / اُ ] ( اِخ ) ارمیاء. نبی است. ( منتهی الارب ). نام یکی از پیغمبران بنی اسرائیل. ( برهان ). یرمیا. لفظ یرمیا یعنی یهوه بزیر می اندازد. وی پسر حلقیا و دومین از انبیای اعظم عهد عتیق بود که درزمان سلطنت یوشیا و یهویاقیم و صدقیا و هم در زمان اسیری صدقیا نبوت میکردند. مولد او عناتوث بن یامین و از سلسله ابی یاثار کاهن بود و قبل از تولد از جانب خدا به منصب نبوت سرافراز گشت ( ارمیا 1: 1 و 5 ). و در هنگام شباب در سال 628 ق. م. مطابق سال سیزدهم سلطنت یوشیا اولاً در مولد خود ( ارمیا 11: 18 - 21 و 12:6 ) و بملاحظات چندی که خاصه مرتبت نبوت است تزویج اختیار نکرد ( ارمیا 16: 2 ) و یوشیا که شهریاری متقی وخداترس بود با وی انباز گشته ، بت پرستی ترک کرد و اصلاح عام را رواج دادند. ( دوم پادشاهان 23: 1 - 25 ). وبر وفات پادشاه که در سال 609 ق. م. واقع شد نوحه گری کرده آنرا خسارتی عظیم شمردند ( دوم تواریخ ایام 35: 20 - 25، ارمیا 22: 1 و 15 و 16 ) اما بعد از سلطنت کوتاه یهواحاز، رفتار مردم بکلی تغییر کرد و بت پرستی را حیاتی تازه پدید آمد و بدین واسطه زندگانی نبی مزبور پر از زحمات و مشقات گردید و در سال چهارم سلطنت یهویاقیم ، طومار نخستین خود را که محتوی تحذیر و پیش گوئیها بود تصنیف کرد و پادشاه آنرا ورق به ورق سوزانید و درصدد اتلاف نبی برآمد ( ارمیا 26 ). مجدداً وی نبوتهای خود را نوشت و ضمناً پیشگوئی کرد که بنی یهودا بزودی در بابل هفتاد سال به اسیری خواهند رفت ( ارمیا 25: 8 - 12 ) و هم درباره انهدام بابل هفتاد سال بعد آیه 13 - 38 نبوت فرمود اما از تنبیهاتش تغافل ورزیدند و او صدقیا را بمهربانی تعلیم داد و او رابر بلایائی که بر قوم عاصی اش معلق بود بیاگاهانید ولی سودمند نیفتاد. امانت نبی مزبور همواره زندگانی وی را خطرناک میکرد بحدی که در زمانی که نبوکدنصّر اورشلیم را مفتوح ساخت ارمیا در زندان بود و نبوکدنصر او را از زندان برآورده در بابل مسکن داد لکن وی با دیگر اسرای قوم خود سکونت اختیار کرد و بعد از چندی با آنها در سال 586 ق. م. بمصر برده شد باز ایشان را تا هنگام وفاتش به امانت نصیحت و اندرز فرموده مدت چهل ودو سال از جانب خدا بر ضد امت طاغی و یاغی خود ایستادگی کرد. اگرچه طبعاً حلیم و باهوش و عزلت گزین بود، با وجود آن در حینی که تکلیف اقتضا میکرد از خطر پروائی نداشت و تهدیدهای خلق او را خاموش نمیکرد و رفتارهای ناخوش ایشان او را رنجه نمیساخت. برفق و ملاطفت عمل میکرد و با هموطنان شیفته خود رئوف بود و دربلاهائی که نمیتوانست آنانرا ترغیب کند که آنها را از خود رد کنند، شرکت میکرد. ( قاموس کتاب مقدس ). ارمیا یکی از چهار پیغمبر بزرگ بنی اسرائیل ( دانیال ، حزقیل ، اشعیاء، ارمیا ) است که در عناتوث در حدود 650 ق. م. متولد شد و در حدود سال 590 ق. م. در شهر دفنه نزدیک پلوز برطبق روایت قدیمی مسیحی ، بدست یهودانی که از سرزنشهای وی بخشم درآمده بودند شهید گردید. وی تسخیر اورشلیم را توسط کلدانیان دوبار مشاهده کرد که در آن ضمن پادشاه و قوم وی به اسارت به بابل و سواحل دجله و فرات برده شدند.بعضی مراد از آیه شریفه ( ( او کالذی مرّ علی قریة و هی خاویةٌ علی عروشها ) ) ( قرآن 259/2 ) را ( ( ارمیابن حلیقا ) ) دانسته اند. طبری در عنوان ( ( ذکر خبر لهراسب و ابنه بشتاسب و غزو بختنصر بنی اسرائیل و تخریبه بیت المقدس ) ) آرد : چنانکه بما رسیده ، خدا به ارمیا وحی فرستاد که من بیت المقدس را آباد خواهم گردانید، بدانجا رو و همانجا فرودآی ، پس ارمیا بدانجا شد و چون برسید شهر را خراب دید و باخود گفت سبحان اﷲ خدا بمن فرمان داد که در این شهر فرودآیم و مرا آگاهانید که آنرا آباد خواهد ساخت ، پس چه هنگام این شهر را آباد کند و چه هنگام آنرا زنده فرماید پس از مرگش ! سپس سر خود را بر بستر گذاشته خوابید، در این حال با او خری بود و کیسه ای که در آن طعام بود، پس هفتاد سال در خواب بود تا بختنصر هلاک شد و نیز پادشاهی که در رأس او قرار داشت ، یعنی لهراسب شاهنشاه بمرد و پادشاهی لهراسب 120 سال بود، پس از او گشتاسب پسرش بشاهی رسید. از بلاد شام بدو خبر آمد که آنجا خرابست و درندگان در سرزمین فلسطین بسیارند و از مردم کس آنجا نمانده پس بفرمود در سرزمین بابل ، میان بنی اسرائیل ندا کردند که هر کس بخواهد بشام برگردد مراجعت کند و یک تن از آل داود را بر ایشان شاه کرد و بدو فرمان داد که بیت المقدس را تعمیر کند و معبد آنرا بسازد، پس بنی اسرائیل بازگشتند و آن شهر را آباد کردند و خدا چشمان ارمیا بگشود، پس وی بشهر نظر افکند و دید که آباد شده و در خواب باز درنگ کرد تا صد سالش بپایان رسید، سپس خدا او را برانگیخت و وی گمان نمیکرد که خواب او بیش از ساعتی طول کشیده ، او شهر را خراب دیده بود و چون بدان نظر افکند گفت : دانستم که خدا بر هر چیزی تواناست - انتهی. بدیهی است که در این اقوال مطالب تاریخی و اساطیری بهم آمیخته است. برخی زردشت را شاگرد ارمیا و برخی او را شاگردیکی از شاگردان ارمیا دانسته اند و این قول مردود است. مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی صص 92 - 94 و صص 98 - 100 ). ارمیا بنی اسرائیل را همی گفت که فساد نکنید و اگرنه حق تعالی ملکی بر شما گمارد، و همه را بکشد، و برده کند، او را بگرفتند و محبوس کردند، چون بخت نصر بیامد و شهر خراب کرد و مردم را بکشت ، و ارمیا را در زندان بیافت ، از او حال پرسید گفت من پیغامبرم ، و ایشان را از تو خبر دادم ، مرا در زندان کردند بخت النصر او را بنواخت و یله کرد، تا بعد از مدتی حق تعالی ارمیا را گفت سوی بیت المقدس بازگرد که من آنرا آبادان کنم ، و آن شب که خدای تعالی فرمود: ( ( او کالذی مر علی قریة و هی خاویة علی عروشها ) ) ( قرآن 259/2 ) گفت از بعد خرابی چگونه آبادان خواهد شد بی مردم ، و بتعجب همی نگرید، تا خوابش گرفت. چون بخفت خدای تعالی جان از وی جدا کرد و مدت صد سال همچنان مرده بماند تا بنی اسرائیل بازآمدند و دانیال پیغامبر علیه السلام در عهد بهمن اسفندیار بفرمان کیرُش که پادشاه بود از دست بهمن [ بر بنی اسرائیل مهتر بود ] و بعمارت بیت المقدس مشغول شدند، و این کیرُش پسر اخشنو بود، و مادرش استو نام بود، از بنی اسرائیل و دین توریت داشت ، و بفرمان دانیال کار کردی ، و دانیال از جمله ٔاسیران بود که بخت النصر او را آورده بود، و برده کرده بکودکی ، و ذکر قصه دانیال در قصه و اخبار بخت النصر به باب الحفایر در شرح داده ام ، پس از صد سال همه عمارت پذیرفت بهتر از آنک بود، و خدای تعالی [ جان ] به ارمیا بازداد و او عزیر است ، قوله تعالی : ( ( فاماته ُ اﷲ مائة عام ثم بعثه ) ). ( قرآن 259/2 ). ارمیا چون برخاست خیره گشت که همه جای آبادان دید، و انبوه مردمان ، گفت این به یک ساعت چون گشت ؟! پس خدای تعالی بدووحی کرد که : ( ( فانظر الی طعامک و شرابک لم یتسنه ) ) ( قرآن 259/2 )، پس بدید که خدای تعالی بهیمه را چون زنده کرد، گفت دانم که خدای بر همه چیز قادرست ، و بعد از[ بهر ] توریت آموختن خدای تعالی او را به بنی اسرائیل فرستاد، و ایشان را توریت نمانده بود که بخت نصر همه را بسوخته بود، چون بیامد گفت من ارمیاام که در آن روزگار بودم ، خدای تعالی مرا زنده کرد، بعد از صد سال. علامت نبوت خواستند، گفت توریت همه از حفظ برخوانم ، و هرگز کس نخوانده بود. پس عُزیر همه توریت برخواند. گفتند خدای بر همه قادرست ، ولیکن ، حقیقت خواندن تو ندانیم ، و شنیده ایم که زیر این ستونهاء مسجد پنهان بکرده اند، و ندانیم که کدام ستون است. عزیر گفت من دانم و ایشان را بنمود بجای و توریت برآوردند چون مقابلت کردند با خواندن عزیر حرفی خطا نبود، و بیرون از تاریخ گوید: مردی گفت که من از پدر شنیدم که توریت در فلان باغ پنهان کردم ، و نشان داد تا بشکافتند، و بدست آوردند، پس عزیر را فتنه شدند، و گفتند این پسرخداست ، و حق تعالی گفت : ( ( اتخذوا احبارهم و رهبانهم ارباباً من دون اﷲ ) ) ( قرآن 31/9 ) ( تعالی اﷲ عن ذلک ). ( مجمل التواریخ و القصص ص 213 و 214 ) :

فرهنگ فارسی

مرثیه منطوی است که ارمیا در زمان انهدام اورشلیم تصنیف کرد

فرهنگ اسم ها

اسم: آرمیا (پسر) (فارسی) (تلفظ: armiyā) (فارسی: آرمیا) (انگلیسی: armiya)
معنی: آرامش دهنده، آرمیا به معنی آرامش دهنده، آرام کننده

دانشنامه عمومی

ارمیا (پیامبر). اِرمیا فرزند حلقیّا ( به عبری: יִרְמְיָה ) ( متولد ۶۵۵ پیش از میلاد، درگذشته ۵۸۶ پیش از میلاد ) ، یکی از پیامبران قوم یهود و مولف کتاب های ارمیا، اول و دوم پادشاهان و مراثی ارمیا است ( با همکاری کاتب و شاگردش باروخ بن ) .
از دیدگاه یهودیت، ارمیا دومین پیامبر بزرگ تاریخ بشریت، و کتاب ارمیا توضیح دهندهٔ احکام شریعت دین یهود است.
مسیحیان نیز ارمیا را یکی از پیامبران می دانند. هنگامی که بخت نصر اورشلیم را در ۵۸۶ پیش از میلاد فتح کرد، دستور داد ارمیا را آزاد سازند و با وی به نیکی رفتار کنند.
معنای تحت اللفظی ارمیا «گرامی داشته شده از سوی خداوند» است.
گفته شده که دو دوره ی افساد بنی اسرائیل و دو بار انتقام الهی که در آیات ۴ تا ۷ اسراء بدان اشاره شده، دوره نخست افساد، مربوط به زندانی ساختن ارمیا و دوره ی دوم نیز، بنابر نقلی مربوط به حبس و شکنجه ی وی است. برخی مفسّران ذیل آیات دیگری نیز، از او یاد کرده اند.

دانشنامه آزاد فارسی

اِرمیا (قرون ۶ و ۷پ م)(Jeremiah)
در عهد عتیق، پیامبر عبرانی که دورۀ رسالتش از ۶۲۶ تا ۵۸۶پ م به درازا کشید. در ایامی که بیت المقدس (اورشلیم) در محاصرۀ نبوکدنصّر بود، او را به تصور این که قصد فرار به نزد دشمن داشته به زندان انداختند. پس از آن که شهر سقوط کرد (۵۸۶پ م)، او راهی مصر شد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِرمیا،از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل در دوره سقوط اورشلیم بود و به دست بُخْتُ نُصَّر کشته شد.
ارمیا ابن حلقیّا از پیامبران یهود در قرن ۶ ۷ قبل از میلاد بوده که در قرآن به طور صریح از او نامی به میان نیامده است؛ ولی منابع تاریخی و تفسیری و روایی در ذیل برخی آیات از او یاد کرده اند که عمده این یادکردها درباره برخی حوادث سیاسی و اجتماعی یهود است. نام او در منابع اسلامی به گونه های متعدّدی گزارش شده است:اِرمیا، اِرمیاء، اُرمیا، اورمیا و یرمیا.
معنا
واژه «یرمیا = Jeremiah» در زبان عبری به معنای «رفعت یافته از سوی خدا ، منصوب از سوی او، خدا تیر می افکند یا به زیر می اندازد» آمده است.
اهمیت ارمیا در عهد عتیق
ارمیا در عهد عتیق اهمّیّت ویژه ای داشته است و کتاب مستقلی به نام او در اسفار تورات به چشم می خورد. او بنا به گزارش تورات در روستای عناتوت در نزدیکی اورشلیم (واقع در ۶ کیلومتری شرق بیت المقدس کنونی) از خانواده ای کهانت پیشه به دنیا آمد. سکونت خانواده او در منطقه ای موسوم به بنیامین، احتمالا نشان دهنده انتساب وی به شاخه بنیامینی از بنی اسرائیل است؛ گرچه ابن عساکر و ابن خلدون او را از سبط لاوی بن یعقوب دانسته اند. برخی نیز احتمال داده اند او از نسل «ابیاتار شیلوی» کاهن عصر سلیمان است که به دستور وی به عناتوت تبعید شده بود.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل در دوره سقوط اورشلیم بدست بُخْتُ نُصَّر.
ارمیا ابن حلقیا از پیامبران یهود در قرن 6 ـ 7 قبل از میلاد بوده که در قرآن به طور صریح از او نامی به میان نیامده است؛ ولی منابع تاریخی و تفسیری و روایی در ذیل برخی آیات از او یاد کرده اند (سوره بقره/2، 243، 246 و 259؛ سوره اسراء/17، 4 ـ 7؛ سوره انبیاء/21،11) که عمده این یادکردها درباره برخی حوادث سیاسی و اجتماعی یهود است. نام او در منابع اسلامی به گونه های متعددی گزارش شده است: اِرمیا، اِرمیاء، اُرمیا، اورمیا و یرمیا.
واژه «یرمیا = Jeremiah» در زبان عبری به معنای «رفعت یافته از سوی خدا، منصوب از سوی او، خدا تیر می افکند یا به زیر می اندازد» آمده است.
ارمیا در عهد عتیق اهمیت ویژه ای داشته است و کتاب مستقلی به نام او در اسفار تورات به چشم می خورد. او بنا به گزارش تورات در روستای عناتوت در نزدیکی اورشلیم (واقع در 6 کیلومتری شرق بیت المقدس کنونی) از خانواده ای کهانت پیشه به دنیا آمد. سکونت خانواده او در منطقه ای موسوم به بنیامین، احتمالاً نشان دهنده انتساب وی به شاخه بنیامینی از بنی اسرائیل است؛ گرچه ابن عساکر و ابن خلدون او را از سبط لاوی بن یعقوب دانسته اند.
برخی نیز احتمال داده اند او از نسل «ابیاتار شیلوی» کاهن عصر سلیمان است که به دستور وی به عناتوت تبعید شده بود.
ارمیا در دوره افول آشوریان و به قدرت رسیدن بابلیان و رقابت آن دو امپراتوری با حکومت مصر می زیسته است. دوره حیات او به دلیل همزمانی با تبعید یهودیان به بابل، نقطه عطف مهمی در تاریخ یهود به شمار می رود.
تجزیه کشور یهودیه به دو بخش شمالی و جنوبی و جنگ های پیاپی میان آن ها و رواج شرک و ستم و بت پرستی میان یهودیان و ضعف و بحران اقتصادی، همگی سبب زوال قدرت و انحطاط سیاسی و فرهنگی و اجتماعی آنان شده و رونق و اقتدار زمان سلیمان را از بین برده بود.
[ویکی اهل البیت] اِرمیا. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل در دوره سقوط اورشلیم بدست بُخْتُ نُصَّر.
ارمیا ابن حلقیا از پیامبران یهود در قرن 6 ـ 7 قبل از میلاد بوده که در قرآن به طور صریح از او نامی به میان نیامده است؛ ولی منابع تاریخی و تفسیری و روایی در ذیل برخی آیات از او یاد کرده اند (سوره بقره/2، 243، 246 و 259؛ سوره اسراء/17، 4 ـ 7؛ سوره انبیاء/21،11) که عمده این یادکردها درباره برخی حوادث سیاسی و اجتماعی یهود است. نام او در منابع اسلامی به گونه های متعددی گزارش شده است: اِرمیا، اِرمیاء، اُرمیا، اورمیا و یرمیا.
واژه «یرمیا = Jeremiah» در زبان عبری به معنای «رفعت یافته از سوی خدا، منصوب از سوی او، خدا تیر می افکند یا به زیر می اندازد» آمده است.
ارمیا در عهد عتیق اهمیت ویژه ای داشته است و کتاب مستقلی به نام او در اسفار تورات به چشم می خورد. او بنا به گزارش تورات در روستای عناتوت در نزدیکی اورشلیم (واقع در 6 کیلومتری شرق بیت المقدس کنونی) از خانواده ای کهانت پیشه به دنیا آمد. سکونت خانواده او در منطقه ای موسوم به بنیامین، احتمالاً نشان دهنده انتساب وی به شاخه بنیامینی از بنی اسرائیل است؛ گرچه ابن عساکر و ابن خلدون او را از سبط لاوی بن یعقوب دانسته اند.
برخی نیز احتمال داده اند او از نسل «ابیاتار شیلوی» کاهن عصر سلیمان است که به دستور وی به عناتوت تبعید شده بود.
[ویکی فقه] ارمیا (قرآن). ارمیا بن حلقیا، از پیامبران یهود در قرن شش و هفت بوده است.
ارمیا بن حلقیا، از پیامبران یهود در قرن ۶ و ۷ قبل از میلاد مسیح -علیه السلام- بوده و بنا به برخی روایات، آیه ۲۵۹ بقره بازگویی سخن ارمیا است؛ که به هنگام عبور از خرابه های شهری، از چگونگی معاد و حیات مجدد مردگان آن پرسید؛ سپس خداوند او را میراند و پس از صد سال به حیات بازگرداند.
دو دوره افساد بنی اسرائیل
گفته شده: دو دوره افساد بنی اسرائیل و دوبار انتقام الهی که در آیات ۴ تا ۷ اسراء بدان اشاره شده، دوره نخست افساد، مربوط به زندانی ساختن ارمیا و دوره دوم نیز بنابر نقلی مربوط به حبس و شکنجه وی است. برخی مفسران ذیل آیات دیگری نیز از او یاد کرده اند.