ابوسعید بَهادرخان ( ـ۷۳۶ق) پادشاه ایرانی (حک: ۷۱۶ـ۷۳۶ق) از سلسلۀ ایلخانیان، پسر الجایتو. بعد از مرگ پدر، در تبریز به تخت سلطنت نشست . او را باید آخرین فرمانروای حقیقی ایلخانی دانست . در ۷۱۷ق به فرمان ابوسعید بر اثر تحریکات تاج الدین علیشاه گیلانیِ وزیر، خواجه رشیدالدین فضل الله از وزارت عزل و یک سال بعد در نزدیکی تبریز کشته شد. ابوسعید با سلطان مصر ارتباط برقرار و معاهدۀ صلح منعقد کرد. در ۷۲۸ق به دستور ابوسعید، امیرچوپان ، سپهسالار لشکر کشته شد. پس از آن غیاث الدین محمد پسرخواجه رشیدالدین را به وزارت برگماشت . زیر گنبد سلطانیه مدفون است. بعد از مرگ او سلسلۀ ایلخانی به سرعت رو به انحطاط رفت و مقام ایلخانیان و شاهزادگان بی لیاقت خاندان چنگیزی و امرای متخاصم ، موضوع نزاع و کشمکش قرار گرفت .
دانشنامه اسلامی
[ویکی حج] بهادر خان واپسین حاکم ایلخانی مغول و بانی اقداماتی در حرمین بود. ابوسعید ملقب به بهادر خان، فرزند و جانشین سلطان محمد خدابنده و از حاکمان مغول در ایران و عراق بود و حکومتش به دو دوره تقسیم شده که دوره نخست عرصه رقابت و کشمکش میان وزیران و امیران گوناگون بود و دوره دوم با دگرگونی اوضاع چوپانیان همراه بود. او در دوره حکومتش برای نفوذ در حرمین به ویژه مکه و رفع مشکلات کاروان های حج و انجام شکوهمند مراسم حج بسیار کوشید و بیشترین خبرها درباره حج گزاری مسلمانان قلمرو ایلخانیان، به دوره حکومت او مربوط می شود. ابوسعید در تامین امنیت راه های حج تلاش های فراوانی داشت و کارهای سودمند بسیاری در مکه و مدینه به انجام رساند که از جمله آنها ساخت حمام و مدرسه، بازسازی چشمه های آب، آب رسانی به مکه، تاسیس امیر الحاج و موارد دیگر بود، اما در اواخر حکومت ابوسعید اوضاع قلمرو ایلخانیان نابسامان شده لذا اعزام حاجیان با مشکل روبه رو شد و تا چند سال بعد از مرگ ابوسعید حاجیان به حج نرفتند.
