دانشنامه اسلامی
«إِنَّ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا وَاسْتَکْبَرُواْ عَنْهَا لاَ تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاء وَلاَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّی یَلِجَ الْجَمَلُ فِی سَمِّ الْخِیَاطِ وَکَذَلِکَ نَجْزِی الْمُجْرِمِینَ ». (سوره اعراف، آیه 40) کسانی که آیات الهی را دروغ پنداشتند و سرکشی نمودند، درهای آسمان برایشان گشوده نشود و به بهشت درنیایند مگر آن که شتر در سوراخ سوزن بگنجد.
آمدن جمله: وَلَا یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بعد از جمله لَاتُفَتَّحُ لهَُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ قرینه است بر این که مقصود از نگشودن درهای آسمان تنها برای ورودشان به بهشت است .
از این آیه معلوم می گردد بهشت در آسمان است و کسی که در آسمان به روی او بسته شود به بهشت راه ندارد و نیز معلوم می شود جهنم در آسمان نیست چون اگر آنجا بود باید برای کفار نیز در آسمان گشوده شود.
«وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا». (سوره نبأ، آیه 19) آسمان را بگشایند و در جای دیگر شکافته شدن، فرموده است: «اذا السماء انشقت» یا «اذا السماء انفطرت» (و از این قبیل)
علامه شعرانی می گوید: روز قیامت آسمان که حاجب میان عالم مرئی و نامرئی است برداشته می شود تا مردم آن عالم را مشاهده کنند و هر کس لایق باشد بدان سوی آسمان رود.
