لغت نامه دهخدا باده پیمودن. [ دَ / دِ پ َ / پ ِ دَ ] ( مص مرکب ) شراب بکسی دادن. ( ناظم الاطباء: باده ). شراب خوردن. ( شرفنامه منیری ). می گساردن. می گساری کردن : چو با حبیب نشینی و باده پیمائی بیاد دار محبان بادپیما را.حافظ.
