المنافقون

لغت نامه دهخدا

المنافقون. [ اَ م ُ ف ِ ] ( اِخ ) نام سوره ای است از قرآن کریم ،مدنی است و یازده آیه دارد. رجوع به منافقون شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
نفق (۱۱۱ بار)
«منافق» در اصل از مادّه «نَفْق» (بر وزن نفخ) به معنای نفوذ و پیشروی است و «نَفَق» (بر وزن شفق) به معنای کانال ها و نقب هایی است که زیر زمین می زنند، تا برای استتار یا فرار از آن استفاده کنند. بعضی از مفسران گفته اند: بسیاری از حیوانات مانند: موش صحرایی، روباه و سوسمار، برای لانه خود دو سوراخ قرار می دهند: یکی آشکار، که از آن وارد و خارج می شوند، و دیگری پنهانی، که اگر احساس خطری کنند از آن می گریزند، این سوراخ پنهانی را «نافقاء» گویند.
و به این ترتیب، «منافق» کسی است که: طریقی مرموز و مخفیانه برای خود برگزیده، تا با مخفی کاری و پنهان کاری، در جامعه نفوذ کند، و به هنگام خطر، از طریق دیگر فرار نماید.
«نَفَق» در اصل به معنای «نقب، و راه های زیرزمینی» است، که برای استتار یا فرار از آن استفاده می کنند و اگر به انسانِ دو رو، «منافق» گفته می شود، نیز به تناسب این است که علاوه بر راه و روش ظاهری، راه و روش مخفیانه ای نیز برای خود دارد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال اوراکل فال اوراکل فال شمع فال شمع فال عشقی فال عشقی