اعفر

لغت نامه دهخدا

اعفر. [ اَ ف َ ] ( ع ص ) سپیدی که بسرخی باززند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سپید که بسرخی باززند. ( آنندراج ). سپید که سخت سپید نباشد. ( بحر الجواهر ). سپید نه روشن. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). || آهو که بر سپیدی او سرخی غالب باشد یا آهو که پشتش سرخ و پهلو و تهیگاه او اندک سپید باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آهوی سرخ. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).

فرهنگ فارسی

سپیدی که بسرخی باز زند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال ورق فال ورق فال چای فال چای فال رابطه فال رابطه