اوفتاده

لغت نامه دهخدا

اوفتاده. [ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) زمین خورده. سقوطکرده :
صاحب هنری حلال زاده
هم خاسته و هم اوفتاده.نظامی. || متواضع. فروتن. || کشته. به خاک سیاه نشسته :
کو آنکه ببادداده تست
بر خاک ره اوفتاده تست.نظامی.و رجوع به افتاده شود.