دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
مطر (۱۵ بار)
(بروزن فرس) باران در قاموس و اقرب گفته: «اَلْمَطَرُ: ماءُ السَّحابِ» در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَکِبُ». در اقرب الموارد گوید: فعل مطر در خیر و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته میشود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب گفته میشود راغب آن را بلفظ قیل آورده است. ناگفته نماند در قرآن کریم فقط در یک محل مطر به معنی باران معمولی آمده . و بقیه همه در باریدن سنگ عذاب و فعل آن همه از باب افعال است. نحو . مگر در آیه «مُمْطِرُنا» که خواهد آمد. در آیاتی نظیر: . مراد از «مَطَراً» که نکره آمده مطر عجیب و مطر بخصوصی است که همان سنگهای باریده باشد. مُمْطِر: باران دهنده: . گفتند: این ابر ظاهری است است که به ما باران دهنده است در این آیه «امطر» در باران معمولی و باران رحمت به کار رفته است.
