لغت نامه دهخدا الخاء. [ اِ ] ( ع مص ) عطا دادن. ( تاج المصادر بیهقی ). مال خود بخشیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || دارو به بینی واکردن. ( تاج المصادر بیهقی ). دارو در بینی افکندن. ( مصادر زوزنی ). دارو در بینی یا در گلوی کسی ریختن. ( منتهی الارب ).
