اسفاهدار

لغت نامه دهخدا

اسفاهدار. [ اِ ] ( نف مرکب ) اسپاهدار. سپهدار. سردار :
دین لاف زد اتابک اسفاهدار ماست
دولت زبان گشاد که این مرزبان ماست.خاقانی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم