لغت نامه دهخدا استیطان. [ اِ ] ( ع مص ) وطن گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). وطن کردن. وطن گزیدن. ایطان. جای باش ساختن از جایی. ( از منتهی الارب ).
