اخصاص

لغت نامه دهخدا

اخصاص. [ اِ ] ( ع مص ) خوار داشتن. || عیب کردن.
اخصاص. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ خُص ، بمعنی خانه نی و آنکه از چوب مسقف باشد.
اخصاص. [ اَ] ( اِخ ) دو قریه است بفیّوم مصر. ( معجم البلدان ).

گزارش محتوای نامناسب