ابسان

لغت نامه دهخدا

ابسان. [ اَ ] ( اِ ) فسان. افسان.
ابسان. [ اِ ] ( ع مص ) خوشخوی شدن. ( قاموس ). تازه روی گشتن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم