لغت نامه دهخدا
سوی غزنین ز پی مدح تو سازنده شوند
مدح گویان زمین یمن و ملک حجاز.فرخی.شاعر که مدح گوی چنین مهتری بود
بر طبع چیره باشد و بر شعر کامکار.فرخی.سوزنی مدح گوی مجلس او
که سری داشت بر سر اصحاب.سوزنی.جاه ترا مدح گوی عقل و زبان و خرد
حکم ترا زیردست دولت و بخت جوان.خاقانی.روزگارت باسعادت باد و سعدی مدح گوی
رایتت منصور و بختت یار و اقبالت جوان.سعدی. || ( ق مرکب ) مدح گویان. در حال مدیحه سرودن :
هر که نزد تو مدح گوی آید
از سخای تو شکرگوی رود.سعدی.
