مرسلین

لغت نامه دهخدا

مرسلین. [ م ُ س ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ مرسِل در حالت نصبی و جری ( در فارسی این قاعده رعایت نشود ). مرسلون. فرستندگان. ارسال دارندگان.
مرسلین. [ م ُ س َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ مرسَل در حالت نصبی و جری ( در فارسی رعایت این قاعده نشود ). فرستاده شدگان. ارسال شدگان. فرستادگان. گسیل داشتگان :
مدرس شد عباد مخلصین را
سبق داد از حقیقت مرسلین را.عطار ( اسرارنامه ). || پیغمبران. ( ناظم الاطباء ). پیامبران. رسولان :
لاتعجبوا اشارت کرده به مرسلین
لاتقنطوا بشارت داده به اتقیا.خاقانی.شیر گفت آری و لیکن هم ببین
جهدهای انبیا و مرسلین.مولوی.- سیدالمرسلین ؛ آن حضرت صلی اﷲ علیه و آله. ( ناظم الاطباء ). پیامبر اسلام : آخر ایشان در نبوت و اول در مرتبت آسمان حق... سیدالمرسلین...، ابن عبد مناف العربی را برای عز نبوت و خاتمت رسالت برگزید. ( کلیله و دمنه ).
- شیخ المرسلین ؛ حضرت نوح علیه السلام. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع مرسل در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) : مدرس شد عباد مخلصین را سبق داد از حقیقت مرسلین را . ( اسرارنامه )

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مُرْسَلِینَ: فرستاده شدگان - رسولان
معنی ذَا ﭐلْکِفْلِ: نام یکی از پیامبران الهی علیهم السلام (در روایتی از امام جواد آمده است :خدای عز و جل صد و بیست و چهار هزار پیغمبر فرستاد که سیصد و سیزده نفر آنان مرسل بودند(بقیه دین وشریعت دیگر پیامبران را تبلیغ می کردند) ، و ذو الکفل یکی از آن مرسلین است که بعد از ...
ریشه کلمه:
رسل (۵۱۳ بار)