[ویکی فقه] محمدتقی سپهر، معروف به لسان الملک (م ۱۲۹۷ ق) پس از تحصیل مقدمات علوم قدیم، به فنون شعر و عروض و قافیه پرداخت. در جوانی از کاشان به تهران آمد و به خدمت همشهری خود، مرحوم صبا ملک الشعرای فتحعلی شاه، رسید و به تشویق صبا به تألیف کتابی در علم قافیه مشغول شد؛ ولی به علت فوت صبا در سال ۱۲۳۸، این کار ناتمام ماند و میرزا محمد تقی به کاشان برگشت و در آنجا محمود میرزا، پسر فتحعلی شاه حکمران کاشان، او را به منادمت خود برگزید و به او تخلّص سپهر داد. سپس از طرف فتحعلی شاه به تهران دعوت شد و در سلک اعضای دیوان درآمد. سپهر در عهد محمدشاه مداح خاص شاه و منشی و مستوفی دیوان شد و به نوشتن کتاب ناسخ التواریخ مأموریت یافت. این کتاب، که تاریخ عمومی است، به وقایع تاریخی از ابتدای خلقت تا سال ۱۲۷۳ ق پرداخته است. تلاشهای او موجب شد تا پس از چندی، ناصرالدین شاه به او لقب «لسان الملک» دهد. براهین العجماسرارالانواردیوان اشعارناسخ التواریخ. وفات وفات سپهر در هفدهم ربیع الثانی ۱۲۹۷ ق در تهران اتفاق افتاد و جسد او را به نجف اشرف منتقل ساختند. منبع سایت اندیشه قم ...
