نارسس

لغت نامه دهخدا

نارسس. [ س ِ] ( اِخ ) از سرداران ژوستینین امپراطور روم است. وی فرمانروای منطقه ای از ایتالیا بود و در شورش نیکا به سال 568 م. کشته شد.

فرهنگ فارسی

از سرداران ژوستینین امپراطور روم است وی فرمانروای منطقه ای از ایتالیا بود .

دانشنامه آزاد فارسی

نارْسِس (ح ۴۷۸ـ۵۷۳م)(Narses)
سردار بیزانسی. از خواجگان دربار بود، اما بعدها یکی از مقامات خزانۀ امپراتوری شد. او و بلیزاریوس، سردار رومی، مشترکاً فرماندهی سپاه بیزانس در ایتالیا را برعهده داشتند (۵۳۸ـ۵۳۹م). در ۵۵۲م، سپاه اوستروگوت ها را در تاگینای (تاجینی) واقع در کوه های آپنن در هم کوبید.