گله بانی

لغت نامه دهخدا

گله بانی. [ گ َ ل َ / ل ِ / گ ل ْ ل َ / ل ِ ] ( حامص مرکب ) عمل گله بان. کار چوپان. چوپانی :
مباش غره و غافل چو میش سر در پیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست.سعدی.مرا گله بانی به عقل است و رای
تو هم گله خویش باری بپای.سعدی ( بوستان ).

گزارش محتوای نامناسب