مغز کاو

لغت نامه دهخدا

مغزکاو. [ م َ ] ( نف مرکب ) کاونده مغز. شکافنده مغز. پریشان کننده مغز :
همی بازگیری به دام چکاو
ببینی کنون خنجر مغزکاو.اسدی.خدنگ از دل جنگیان کینه توز
تبر مغزکاوو سنان سینه دوز.اسدی.به سر بر زند خنجر مغزکاو
برآهنجد از پشت ماهی و گاو.اسدی.