پرکاه

لغت نامه دهخدا

پرکاه.[ پ َ رِ / ر رِ ] ( اِ مرکب ) خرده کاه :
فی المثل هر که خوشه ای شکند
پر کاهی ز خرمنی بکند.نظامی.پر کاهم [ برگ کاهم ]من به پیش تندباد
می ندانم تا کجا خواهم فتاد.مولوی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
استخاره کن استخاره کن فال انگلیسی فال انگلیسی فال چوب فال چوب فال جذب فال جذب