میان خالی

لغت نامه دهخدا

میان خالی. ( ص مرکب ) کاواک. ( ناظم الاطباء ). میان تهی. اجوف. مجوف. کاواک. توخالی :
اگرچه نیست چو من در جهان میان خالی
گر از میان بروم میشود جهان خالی.مسیح کاشی.و رجوع به میان تهی شود.