مومین دل

لغت نامه دهخدا

مومین دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) که دلی نرم چون موم دارد. کنایه است از سخت نرم دل و عطوف و رقیق القلب :
آنت مومین دل که گر پیشش بکشتندی چراغ
طبع مومینش چو موم اندر لگن بگریستی.خاقانی.

فرهنگ فارسی

که دلی نرم چون موم دارد .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال ابجد فال ابجد فال عشقی فال عشقی فال درخت فال درخت