لغت نامه دهخدا
ملحس. [ م َ ح َ ] ( ع مص ) لیسیدن. لَحس. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) جای لیسیدن. گویند: ترکته بملحس البقر اولادها؛ ای بموضع یلحس البقر اولادها. ( از منتهی الارب ).
ملحس
ملحس. [ م َ ح َ ] ( ع مص ) لیسیدن. لَحس. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) جای لیسیدن. گویند: ترکته بملحس البقر اولادها؛ ای بموضع یلحس البقر اولادها. ( از منتهی الارب ).
