معرفه و نکره

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] معرفه و نکره، از تقسیمات کلمات قرآن را می گویند.
یکی از تقسیمات اسم ، معرفه یا نکره بودن است. «معرفه» اسمی است که برای دلالت بر چیز یا شخص معینی وضع شده باشد.
اقسام اسم معرفه
اسم معرفه شش گونه است:۱. ضمیر : کلمه ای است که بر متکلم ، مخاطب یا غایب دلالت دارد؛ مانند: انا، انت و هو؛۲. علم : اسمی است که بر شخص یا چیز معینی دلالت می کند که مطلقا مشخص است؛ مانند: عیسی، محمد و…؛۳. اسم اشاره : کلمه ای است که با اشاره بر مسمی دلالت کند؛ مانند: (ذلکم خیر لکم ان کنتم تعلمون) ؛۴. موصول : نیازمند به صله و ضمیری است که به خودش برگردد؛ مانند: الذی، التی، من و ما؛۵. ا سم محلی به ال : ال (الف و لام) یا عهدی است؛ مانند: (فیها مصباح المصباح فی زجاجة) یا جنسی؛ مانند: (وخلق الانسان ضعیفا) ؛۶. اسم مضاف به معرفه : یعنی کلمه غیرمعرفه که به معرفه افزوده شود؛ مانند: (ان هذآ الا اساطیر الاولین).
مراتب معرفه
معرفه مراتبی دارد؛ یعنی برخی از آن ها از برخی دیگر شناخته شده ترند که به ترتیب عبارتند از: ضمیر؛ علم؛ اشاره؛ موصول؛ اسم محلی به ال؛ اضافه.
تعریف نکره
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال تک نیت فال تک نیت فال تاروت فال تاروت فال عشق فال عشق