لغت نامه دهخدا مطرور. [ م َ ] ( ع ص ) تیز از کارد و جز آن. سیف مطرور؛ شمشیر زدوده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سنان طریر و مطرور؛ نیزه تیز. ( از اقرب الموارد ).
