مصلح الدین

لغت نامه دهخدا

مصلح الدین. [ م ُ ل ِ حُدْ د ] ( اِخ ) سعدی شیرازی. شاعر معروف قرن هفتم هجری. رجوع به سعدی شود.
مصلح الدین. [ م ُ ل ِ حُدْ د ] ( اِخ ) کاملی. از گویندگان و دانشمندان و استادان نامدار قرن دهم هجری در ترکیه بود. در زبان فارسی احاطه و به خطوط نسخ و نستعلیق مهارت داشت. ( از قاموس الاعلام ترکی ).
مصلح الدین. [ م ُ ل ِ حُدْ د ] ( اِخ ) لاری محمد سعدی بن صلاح عبادی لاری ( متوفی به سال 979 هَ. ق. ). او راست : 1 - حاشیه برمطول 2 - شرح رساله هیأت فارسی مولی علی قوشچی.

فرهنگ فارسی

سعدی شیرازی
لاری محمد سعدی بن صلاح عبادی لاری متوفی به سال ۹۷۹ ه.ق .

فرهنگ اسم ها

اسم: مصلح الدین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: moslehoddin) (فارسی: مصلح‌الدين) (انگلیسی: moslehoddin)
معنی: اصلاح کننده دین، اصلاح کننده در دین، نیک خواه در امور دین، ( اَعلام ) مصلح الدین عبدالله شیرازی [حدود، قمری] متخلّص و مشهور به سعدی، شاعر و نویسنده ی ایرانی، مؤلف گلستان و بوستان، غزلها، قصیده ها و رساله های مختلف، که همه در کلیات دیوان او چاپ شده است، لقب شاعر نامدار قرن هفتم، سعدی شیرازی