لغت نامه دهخدا مصبی. [ م ُ ] ( ع ص ) مُصْبیة. زن بچه دار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مصب ء. || زن بچه ناک.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مصب ء. || مرد بسیارفرزند: رجل مصبی. ( مهذب الاسماء ). || زنی که آشفتگی می کند برای محبت و عشق. ( ناظم الاطباء ).
