مشرقه

لغت نامه دهخدا

( مشرقة ) مشرقة. [ م َ رُ / رِ / رَ ق َ ] ( ع اِ ) آفتابگاه. ( منتهی الارب )( زمخشری ) ( ناظم الاطباء ). برآفتاب. ( مهذب الاسماء ).
مشرقة. [ م ُ رِ ق َ ] ( ع ص ) مسفرة مضیئة. درخشان. درفشان. تابان. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).