لغت نامه دهخدا
مرشة. [ م ِ رَش ْ ش َ ] ( ع اِ ) آنچه بدان آب اندازند. ( دهار ). ج ، مراش. ( دهار ). آنچه بوسیله آن آب یا مایعی را بپاشند. ( از اقرب الموارد ). آب پاش. || چیزی باشد که جولا آب بدان بکرباس زند. غرواش. غرواشه. لیف شویمالان و جولاهگان و آن گیاهی است که آن را مانند جاروب بندند و بدان آب و آهار و شوربا بر جامه که می بافند پاشند. ( از برهان ). ماله. سمه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || آلتی مر جولاهان را که بدان پراکنده و افشان می کنند. ( ناظم الاطباء ).
