لغت نامه دهخدا مردم فکن. [ م َ دُ ف ِ ک َ ] ( نف مرکب ) مردم افکن. قهار. قوی پنجه. غالب : یکی بود مردانه و تیغزن سوار سرافراز و مردم فکن.فردوسی.
