محرورین

لغت نامه دهخدا

محرورین. [ م َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ محرور ( در حالت نصبی و جری ). رجوع به محرور شود.

( اسم ) جمع محرور در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) .