گنه کاره

لغت نامه دهخدا

گنه کاره. [ گ ُ ن َه ْ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) گناه کار. گنهکار :
گنه کارگان را هراسان کنیم
ستمدیدگان را تن آسان کنیم.فردوسی.

( صفت ) گناهکاره جمع : گنه کارگان : گنه کارگان را هراسان کنیم ستمدیدگان را تن آسان کنیم .
گناه کار . گنهکار .