لغت نامه دهخدا کدورت زدای. [ ک ُ رَ زِ ] ( نف مرکب ) زداینده تیرگی و آلودگی و ناپاکی : کو فر او که بود ضیابخش آفتاب کو لطف این که بود کدورت زدای خاک.خاقانی.
