لغت نامه دهخدا نخچ. [ ن َ ] ( اِ ) گیاهی مانند جاروب که زمین را بدان بروبند. ( برهان قاطع ) ( از جهانگیری ). گیاهی است که زمین را بدان روبند و جاروب کنند. ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). نخج : تا کند بارگاه او جاروب مژه خویش مهر نخچ کند.شمس فخری.
