معنی مغایبه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( مغایبة ) مغایبة. [ م ُ ی َ ب َ ] ( ع مص ) سخن در پس کسی گفتن ، خلاف مخاطبه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || از یکدیگر غایب شدن. ( المصادر زوزنی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
مغایبه. [م ُ ی َ ب َ / ی ِ ب ِ ] ( از ع ، اِمص ) مغایبة. غیبت. غایب شدن : پسران و برادران او را به همان اسم موسوم به هنگام ولادت خوانند، مشافهه و مغایبه خاص و عالم و مناشیر مکتوبات که نویسند همان اسم مجرد نویسند. ( جهانگشای جوینی ).
- مغایبه افتادن ؛ غیبت روی دادن :
دعا تراست اگرچه رهیت را از عجز
همی مغایبه افتد پس از خطاب دعاش.سنائی.و رجوع به مغایبة شود.