قایی
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
ابوالغازی بهادر در کتاب شجره تراکمه و رشیدالدین فضل الله همدانی در کتاب جامع التواریخ از قایی به عنوان یکی از قبایل بیست و چهارگانه ترکان اوغوز، نام برده اند. نام این قبیله به معنای "قدرتمند" است.
نیاکان عثمان اول، بنیانگذار سلسله عثمانی، از اعضای قبیله قایی بودند که همراه سایر عشایر ترکمان وارد آناتولی شدند. این قبایل ترکمان آسیای میانه، در اواسط قرن یازدهم خود را به عنوان امپراتوری سلجوقی در ایران و خاورمیانه تثبیت کردند و پس از نبرد ملازگرد با شکست امپراتوری بیزانس و تحت فشار قرار دادن آنها در طول قرن دوازدهم، تقریبا سراسر آناتولی را فتح کردند. غازی ها علیه امپراتوری روم شرقی و سپس مغول ها پس از استقرار امپراتوری ایلخانان در ایران و بین النهرین که در نیمه قرن سیزدهم به آناتولی حمله کرده بودند جنگیدند. با تضعیف سلجوقیان روم، بیگ نشین های مستقل آناتولیایی - که یکی از آنها تحت رهبری عثمان یکم بود - در آناتولی ظهور کردند.
